Trudno jest nie lubić psów — zwierząt, które dotrzymują towarzystwa człowiekowi od zarania dziejów. Jako Polacy, zdecydowanie najczęściej wybieramy te czworonogi, by były częścią naszej rzeczywistości. Niemal co drugi polski dom ma psa, ale już dopiero co czwarty, kota. Wiele osób rozpoczyna poszukiwania swojego kudłatego przyjaciela, kierując się własnymi upodobaniami. Co jednak warto wiedzieć przed kupnem pupila? Jakie predyspozycje powinien mieć idealny pies domowy?
Pies domowy, to znaczy jaki?
Tak naprawdę, nie istnieje jedna uniwersalna rasa psa „do domu”. Każdy dom wygląda przecież inaczej, a także składa się z różnych osób, o różnej aktywności. Metraż nie jest jedynym czynnikiem decydującym o wyborze psa, choć często i o tym łatwo zapomnieć. Na co powinniśmy więc zwrócić szczególną uwagę podczas wyboru psa?
Dwa priorytety
Najpierw, niezbędne będzie określenie potrzeb. Mamy je zarówno my, jako właściciele, jak i nasze przyszłe zwierzęta. Każda rasa została stworzona z określonym zamysłem i celem. Jedne miały tropić zwierzynę podczas polowań, inne pracować i pilnować stada, a jeszcze kolejne po prostu towarzyszyć człowiekowi w domu. Mimo różnic między rasami, wszystkie psy mają wiele wspólnych potrzeb — różni się jedynie ich intensywność.
Psie potrzeby nie biorą się znikąd. Kształtuje je nie tylko wielkość, wiek czy sierść psa, ale też jego dziedzictwo. To, co dziś nazywamy psimi predyspozycjami i zdolnościami, często jest echem tego, pod co pies został kiedyś ukształtowany, zwłaszcza przez selekcję hodowlaną. Właśnie dlatego tak ważne jest, by potrzeby psa rozpoznawać nie tylko oczami właściciela, ale też z perspektywy jego historii.
Drugą w kolejności rzeczą, o której należy pomyśleć, są warunki życia, jakie możemy zapewnić czworonogowi. Pies domowy to nie tyle kwestia rasy, co świadomego dopasowania zwierzęcia do warunków, jakie możesz mu zaoferować. Inne życie będzie miał pies w spokojnym mieszkaniu z seniorem, inne – w domu pełnym dzieci, a jeszcze inne – u osoby aktywnej, która często biega i lubi spędzać czas na zewnątrz. Nie zmienia to jednak faktu, że konkretne rasy psów mogą mieć szczególne upodobania.
Będąc odpowiedzialnymi opiekunami, powinniśmy obrać za cel komfort życia psa. Dlatego pytanie o wymagania psa domowego warto właściwie odwrócić: jaki jest Twój dom i styl życia?
Taki, to znaczy, jaki?
Dobry pies domowy to nie taki, który się ładnie prezentuje na kanapie i jest cicho, tylko taki, który:
- dopasowuje się do otoczenia i rytmu dnia domowników,
- potrzebuje tyle ruchu i stymulacji, ile jesteśmy w stanie mu dać,
- lubi towarzystwo ludzi i dobrze się czuje w środowisku domowym,
- jest stabilny emocjonalnie, szczególnie w domu z dziećmi,
- potrafi zostawać sam, nie cierpiąc na lęk separacyjny.
W praktyce, potencjalni właściciele będą szukać najczęściej rasy o łagodnym charakterze, umiarkowanym poziomie energii i dużej chęci do kontaktu z człowiekiem. Mimo istniejących predyspozycji konkretnych ras psów, łatwo można zapomnieć, jak dużo znaczenia ma wychowanie i odpowiednie traktowanie czworonoga. Nawet jeśli napotkamy trudności w charakterze pupila, odpowiedni trening i podejście może znacząco ułatwić wspólne życie.
Co z tą higieną?
Aby nasz pupil cieszył się zdrowiem jak najdłużej, należy poważnie potraktować kwestię higieny. Dbaniem o psie uszy, pazurki i zęby znacząco oszczędzimy bólu i cierpienia swoim kudłatym przyjaciołom. To nie są wymysły – kamień nazębny, wrastające pazury i stany zapalne uszu są bardzo nieprzyjemne. Takie zaniedbania, w skrajnych przypadkach, są karalne.
Szczotkowanie psich zębów jest proste, jeśli pupil jest przyzwyczajany do tej procedury już od pierwszych tygodni życia. To samo tyczy się obcinania pazurów. Nie wszystkie psy są w stanie ścierać swoje pazury naturalnie o podłoże. Z tego względu powstał jeden z najmniej lubianych przez psy zabiegów pielęgnacyjnych. Można jednak cierpliwie oswoić czworonoga z cążkami, co ułatwi życie wszystkim dookoła.
Ważne: na zanieczyszczenia i stany zapalne najbardziej narażone są długie i opadające psie uszy.
Jeżeli pupil wyjątkowo nie będzie lubić szczoteczki do zębów, warto mu podawać twarde, naturalne gryzaki. Są nie tylko bogate w białko i wzbogacane o kluczowe minerały, ale także skutecznie ścierają kamień nazębny. Nieleczony, może prowadzić do zapalenia dziąseł, a dalej, do utraty zębów. Gryzak na pewno posmakuje psu bardziej, niż mięta, czy eukaliptus używane w psich pastach do zębów.
Wiek psa i jego znaczenie
Zanim zdecydujemy się na psa, warto rozważyć zarówno kupno, jak i adopcję. Według badania TGM StatBox przeprowadzonego w 2024 roku, ponad 40% psów, które mieszkają w polskich domach, to kundelki. Adopcja zasadniczo różni się od kupna psa rasowego pod jednym względem – kupujemy zazwyczaj szczenięta, a adoptujemy czworonogi także i dorosłe.
Można zauważyć pewną prawidłowość w kwestii wyboru wieku adoptowanego pupila. Z reguły decydujemy się na psy młodsze i mniejsze. Aby zanalizować tę kwestię, z pomocą przychodzi jedno z badań Uniwersytetu Warszawskiego. Na przykładzie adopcji przeprowadzonych w jednym z największych mazowieckich schronisk widać, że zdecydowanie najwięcej czasu spędzają tam starsze duże rasy psów, molosy, a także i kundelki ich rozmiarów.
Powody kierujące opiekunami szczeniąt i młodych psów są jak najbardziej zrozumiałe. Kto by nie chciał, żeby nasi kudłaci przyjaciele towarzyszyli nam jak najdłużej? Faktycznie, cudownie jest nawiązać relację z psem od samego początku jego życia. Nie ukrywajmy, że szczeniaki są także po prostu urocze i nie można się napatrzeć na ich niezdarne ruchy. Przez to właśnie łatwo jest zapomnieć, jak bardzo kluczowe jest szkolenie psa „od małego”.
Uczenie pupila podstawowych komend często kojarzy nam się z surową, męczącą tresurą. Niestety, wielu ludzi nadal postrzega w taki sposób pracę z psem. Nic bardziej mylnego – konsekwentnym i łagodnym szkoleniem, opartym na licznych nagrodach i pochwałach możemy zdziałać cuda. Pies, zwłaszcza w młodym wieku, jest bardzo chętny do nauki. Zdarza się nawet, że pupile wyczekują nowych zadań bardziej, niż samej zabawy. Poprzez regularne treningi opiekun ma szansę nawiązać z psem wyjątkową więź, opartą na wzajemnym zaufaniu i radości.
Czy starego psa nie można nauczyć nowych sztuczek?
Nie znaczy to jednak, że starszy pies nie będzie lubić nauki. Wbrew znanemu przysłowiu, każdy pies, nawet ten wiekowy, ucieszy się z pochwał i smaczków, które czekają na niego po dobrze wykonanym zadaniu. Nie chodzi tu jednak tylko o to, aby pies potrafił zrobić „stójkę”, czy przeturlał się.
Odpowiednie komendy znacząco wpłyną na bezpieczeństwo psa. Umiejętność dostosowywania się do komend opiekuna może nawet uratować pupila przed zagrożeniami, które mogą pojawić się podczas codziennych sytuacji.
Idąc takim tokiem myślenia można pomyśleć: halo, trening z psem jest taki trudny! Kiedy ja znajdę na to czas? Owszem, decydując się na kupno lub adopcję psa musimy liczyć się z tym, iż stajemy się za niego odpowiedzialni.
Co więcej, jeżeli nie będzie nam się chciało poświęcić pupilowi trochę czasu, może on zacząć zachowywać się „źle”. Właśnie tak – większość z niepożądanych psich reakcji bierze się z ludzkich niedopatrzeń i zaniedbań. W połączeniu z różnymi, zakodowanymi w genach danej rasy tendencjami, możemy zrobić krzywdę i psu i sobie, jako właścicielom.
Sprawdźmy więc, jakich cech charakteru możemy spodziewać się po konkretnych rasach i typach psów. Warto również w naszych rozważaniach zwrócić uwagę na wielkość pupila – drobnej osobie trudno będzie przecież wyprowadzić na spacer molosa, a ktoś energiczny nie pobiega z bassetem. Nawet jeśli mamy ochotę przygarnąć kundelka, warto wiedzieć, które rasy przypomina wybrany przez nas pies.
Małe rasy psów
Małe psy naprawdę rozsądnie jest wybierać do mieszkań o małym metrażu lub dla seniorów. Nie znaczy to, że średni lub duży pies nie może być szczęśliwy w kawalerce. Ze względu na duże gabaryty będzie mu jednak trudniej swobodnie poruszać się w mieszkaniu. Jeśli większy pies będzie spędzać dużo czasu w ciasnocie, grożą mu poważne problemy zdrowotne.
Niezależnie od rozmiaru, pupilowi należy zapewnić możliwie dużo ruchu i czasu na świeżym powietrzu. Zapewnimy mu tym samym dużo niższe ryzyko otyłości i chorób układu krwionośnego. Jednakże, faktem jest, iż łatwiej jest znaleźć psa wymagającego nieco mniej wysiłku fizycznego wśród mniejszych ras.
Do ras psów z reguły spokojnych, które chętnie potowarzyszą nam w oglądaniu serialu, należą:
Charakterystyka tych popularnych w Polsce ras psów będzie pasować do osób, które prowadzą spokojny, domatorski tryb życia.
Jeżeli chodzi o małe rasy psów, które lubią przygody i ruch, wybór jest dość szeroki. Małe teriery i psy gończe będą świetnym rozwiązaniem dla osób, które mają w zwyczaju chodzić na dłuższe spacery, nie tylko dookoła bloków. Nie będą im straszne podróże, a urlop najchętniej spędzą razem z opiekunem na łonie natury.
Do bardziej aktywnych, małych ras psów należą:
Bardzo popularne w mieście stają się również mieszanki pudla z innymi rasami. Takie psy, jak cavapoo, maltipoo, cockapoo również należą do psów aktywnych. Wbrew powszechnemu przekonaniu, nie są to pieski torebkowe. Są energiczne oraz uwielbiają zabawę, ruch i wyzwania.
Najbardziej aktywnymi psami, które wymagają bardzo dużo ruchu, treningu i zaangażowania ze strony właściciela, należą:
Te psy najlepiej będą się czuć z opiekunem, który jest gotowy poświęcić im dużo czasu. W przypadku tych ras kluczowe jest zadbanie o szkolenie, które zaangażuje te psy zarówno psychicznie, jak i fizycznie. Wystarczy nawet takie domowe, z ukochanym opiekunem.
Małe ciało, wulkan energii
Co ważne, musimy pamiętać o historycznym przeznaczeniu małych terierów i psów gończych. Wyżej wymienione teriery, a także jamniki, miały niegdyś poważne zadania. Wiernie dotrzymywały towarzystwa ludziom na polowaniach i znacząco ułatwiały pracę myśliwych. Nawet yorki miały inne przeznaczenie, niż dziś – zręcznie łapały myszy i szczury w gospodarstwach.
Dlatego, jako odpowiedzialni opiekunowie, musimy zadbać o pierwotne potrzeby tych ras. Cudownie sprawdzą się na przykład spacery na piasku, gdzie pupil będzie miał szansę pokopać dziury, ubrudzić się i „wyszaleć”. Szczęście tych psów zaczyna się tam, gdzie kończy się asfalt. Teriery i psy gończe, właśnie takie jak yorki, westies, jack russele i jamniki są też wyjątkowo chętne do zabawy. Dobrze sprawdzą się z maty węchowe i wszystkie inne zabawki, które wymagają od nich trochę „myślenia”. Angażując zmysł węchu, psy dobrze rozładowują nagromadzoną energię.
Co ciekawe, małych psów znajdziemy także świetnych stróży. Wiele zależy od indywidualnych cech charakteru pupila, jednak to właśnie niewielkie rasy psów bywają jednymi z najbardziej czujnych. W tej kwestii świetnie sprawdzą się sznaucery. Z natury są nieufne wobec obcych i przywiązują się do opiekunów, a dzieci wprost uwielbiają. To połączenie cech czyni sznaucery niezawodnymi stróżami.
Średnie rasy psów (10 kg+)
Świetny wybór! Te psy sprawdzą się w przypadkach, kiedy mamy ochotę mieć większego pupila, ale nadal posiadamy pewne ograniczenia. W dodatku, podróżowanie z czworonogiem średniego rozmiaru jest nadal łatwe, choć niektóre linie lotnicze nakładają już pewne wagowe limity.
Ciekawostka: psy do 8 kg (waga łączna z transporterem) mogą podróżować w kabinie obok pasażera, a większe psy tylko w luku bagażowym.
Średnie rasy psów będą też lepszymi biegaczami i świetnymi kompanami długich wędrówek. Wśród nich znajdziemy psy myśliwskie, w tym spaniele, psy pasterskie i stróżujące.
Rasy średniej wielkości o stosunkowo niskiej aktywności i spokojnej naturze to:
Te psy dalej będą odpowiednim wyborem dla seniorów. Czasem jednak, ze względu na dodatkowe kilogramy, mogą być nieodpowiednie dla osób, które mierzą się z problemami z kręgosłupem. Im pies jest cięższy, tym oczywiście trudniej będzie go podnieść, gdy to konieczne.
Rasy o wyższym zapotrzebowaniu na wysiłek to zdecydowanie:
Corgi
Whippet
Shiba inu
Basenji
Pudel średni
Samojed
Spaniele
Sznaucer średni
Szpice
Choć wygląd corgiego, shiby i samojeda może zmylić, psa tych ras trudno zmęczyć. Poza tym, bogata osobowość tych ras jest w stanie zadziwić. Bez odpowiedniej pracy zdarza się, że są uparte, zadziorne i rozdrażnione.
Warto wiedzieć: Samojedy mają gęstą i grubą sieść. Na co dzień potrzebują szczotkowania, a także groomera, od czasu do czasu. Jak każde długowłose rasy psów, te czworonogi są szczególnie narażone na przegrzanie i udar cieplny. Przed sezonem i w okresach linienia wręcz należy zaprowadzić samojeda do psiego fryzjera.
Wierny jak spaniel
Spaniele są cudownymi członkami rodziny. Lubią dzieci, a co za tym idzie, nigdy nie odmówią zabawy. Bardzo przywiązują się do opiekunów, więc trudno o lepszego przyjaciela. Są jednak pewne „ale”, na które należy zwrócić uwagę przy wyborze takiego psa.
Jednakże, rodowód psa tej rasy jest widoczny na każdym jego kroku. Spaniele są psami myśliwskimi – towarzyszyły właścicielom podczas polowań i tropienia zwierząt. Ułatwiając pracę myśliwym, wykorzystując swój wyostrzony zmysł węchu do precyzyjnego namierzania ofiary.
Pupil tej rasy może stać się nieposłuszny, lekceważąc opiekuna. Tak jak teriery, spaniele potrzebują szkolenia, aby dobrze funkcjonować w rodzinie. Bardzo lubią wykonywać powierzone im zadania. Psa tej rasy jest łatwo uczyć, w dodatku nie trzeba długo go namawiać.
Ważne: spaniele są szczekliwe.
Ponadto, uwielbiają spacery i kierują się zasadą „im brudniej, tym lepiej”. Zabawa w błocie czyni je tak szczęśliwymi, że ciężko im odmówić. Aktywności na świeżym powietrzu to jego absolutnie ulubiona forma spędzania czasu. Odwdzięczy się licznymi mokrymi całusami i wiernym leżeniem przy boku.
Wśród ras wychowanych w Polsce mamy także jednego przedstawiciela tego typu psa. Polski spaniel myśliwski jest stosunkowo nową rasą, choć jego rodowód sięga XX wieku. Rasa ta jest coraz bardziej popularna w naszym kraju. Pupil tej rasy jest opanowany i dostojny, a także towarzyski i pełen pasji do szkolenia.
Uwaga: to petardy wśród psów
To właśnie średnie rasy psów w swoich szeregach mają zwierzęta najbardziej żywiołowe i wymagające dużej ilości pracy. Decydując się na psa z poniższej listy, musimy pamiętać o konsekwentnym wychowywaniu i treningu. Inaczej, psa tych ras trudno będzie okiełznać.
Oto najbardziej aktywne średnie rasy psów:
Psy, które nie znają nudy
Najbardziej popularne wśród tych psów, border collie i owczarek australijski, to nie lada wyzwanie nawet dla doświadczonej osoby. Znane są ze swojej nieprzemijającej zwinności, szybkości i inteligencji. Potrzebują codziennej, intensywnej aktywności fizycznej oraz umysłowej stymulacji. Bez tego mogą stać się niespokojne, agresywne i destrukcyjne.
To psy, które kochają mieć „pracę do wykonania” i chętnie angażują się w sporty kynologiczne, takie jak agility czy frisbee. Dla właściciela gotowego poświęcić im czas, są wiernymi i niezwykle oddanymi towarzyszami.
Amerykańska duma
Kto wskaże najbardziej napiętnowane rasy psów? Wielu ludzi bez wahania skierowałoby palce na bulteriery i amstafy. Czy jednak słusznie są postrzegane jako agresywne i niebezpieczne?
Bez wątpienia, czworonogi tych ras nie cieszą się dobrą sławą, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych. Wykorzystywane do nielegalnych walk psów, są genetycznie muskularne i silne. Na naszej liście znajdują się wysoko, lecz nie ze względu na żywiołowość, czy energiczność. Te psy wymagają dużej ilości szkolenia.
Bez odpowiedniego wychowania i socjalizacji z innymi psami od szczenięcia mogą faktycznie stać się zagrożeniem. Wielu właścicieli tych terierów nie zdaje sobie sprawy z ilości wysiłku, jaki należy włożyć w szkolenie i stymulację mentalną tych ras. Jest to największy błąd, jakiego można się dopuścić przy wyborze psa o wysokiej aktywności i bogatej osobowości.
Z powodu silnego ciała i wymagającego charakteru, te rasy psów są silnie napiętnowane w psim środowisku. Zapominamy jednak o najważniejszym – pitbulle, amstafy i bulteriery są cierpliwymi i przyjaznymi psami. Odpowiednio zadbane psy tych ras są towarzyskie i wesołe. Lubią dzieci i mają wysoką tolerancję na ich wybryki.
Na wszelki wypadek odradza się jednak zostawiania dzieci samych z tymi czworonogami. Nie chodzi bynajmniej tylko o silne szczęki i usposobienie psów tych ras. Dotyczy to również pomysłowości dzieci i braku intuicji dorosłego. Młodszym członkom rodziny trudniej zauważyć, kiedy pies ma dość zabawy lub potrzebuje odpoczynku.
Nawet cierpliwy i łagodny pies może pokazać zęby, kiedy poczuje się zagrożony.
Duże rasy psów (25kg+)
Jest to zdecydowanie grupa ras o największym zróżnicowaniu pod każdym względem. Znajdziemy w niej rasy psów stworzone zarówno do pogoni za zwierzyną łowną, jak i urodzonych stróżów, psy zaprzęgowe i świetnych pływaków.
Duże rasy psów wymagają swobodnej przestrzeni do poruszania się. Wybierając większego psa trzeba zapewnić mu odpowiedni poziom aktywności fizycznej dla jego zdrowia. Miejsce do ruchu i stabilne warunki wychowawcze, które pomogą zapanować nad jego siłą i temperamentem, są niezbędne do szczęścia dużego zwierzęcia.
Psy domowe pokaźnych rozmiarów mogą się czuć przytłoczone, jeśli nie chodzą na regularne, długie spacery i nie mają stymulacji psychicznej. Trzeba mieć na uwadze, że znudzone duże psy potrafią być bardziej destrukcyjne niż ich mniejsi koledzy.
Rasy psów o umiarkowanej aktywności to:
Doberman
Ogar polski
Owczarek niemiecki
Airedale terier
Akita inu
Bloodhound
Te rasy psów są bardzo wymagające pod względem wychowania. W szczególności uparte są akity, choć ich wygląd może zmylić. W żadnym wypadku nie są to pluszowe pieski, a charakterne i bystre psy stróżujące.
Pilnują nie tylko własnego nosa
Owczarki i ogary należą do inteligentnych i niezwykle bystrych zwierząt. Ich zdolności mogą być zdumiewające – błyskawicznie uczą się komend, świetnie czytają mowę ciała i potrafią przewidywać nasze zamiary.
Bez odpowiedniego podejścia i konsekwentnego szkolenia owczarki mogą stać się nieposłuszne lub wręcz nieprzewidywalne. Lubią trudne zadania i jasno określone zasady. Z niedostatkiem konsekwentności same przejmują kontrolę, co nie kończy się dobrze. W przeciwieństwie do owczarków, ogary mają nieco spokojniejszą osobowość. Trzeba jednak zadbać o jego potrzeby, aby nie zaczął rozrabiać. Pod tym względem są bardzo podobne do owczarków.
Podobnie wygląda sytuacja z bloodhoundem – psem o wyjątkowym instynkcie tropiącym, który potrafi podążać śladem przez dziesiątki kilometrów. Jeśli pies tej rasy nie otrzyma możliwości pracy nosem, może zacząć ignorować polecenia i iść własnym tropem – dosłownie i w przenośni.
Doberman pełen skrajności
Z jednej strony odważny i groźnie wyglądający obrońca, z drugiej zabawny, wrażliwy i oddany swojej rodzinie domownik. Jego inteligencja i nieskończone pokłady energii sprawiają, że potrzebuje konsekwentnego szkolenia oraz wysokiej dawki codziennej aktywności. Jest to kluczowe, aby pies tej rasy zachował równowagę psychiczną.
W odpowiednich rękach staje się nie tylko niezawodnym stróżem, ale też wiernym przyjacielem. Uwielbia lenić się w łóżku razem z opiekunem, czekając na całuski.
Najbardziej aktywne, dynamiczne duże rasy psów to:
Retrievery, zwłaszcza:
Setery i wyżły to klasyczne psy myśliwskie, łączące elegancję z wytrzymałością i silnym instynktem tropienia. Potrzebują regularnych, długich spacerów oraz zajęć angażujących ich naturalne zdolności. Tak, jak bloodhound, są bardzo chętne do noseworku i innych, podobnych zadań. Wyżły są często wybierane ze względu na swój wygląd. Mimo wrodzonej elegancji uwielbiają wygłupiać się, zwłaszcza w błocie.
Charty charakteryzuje zwinność i szybkość. To również zdolne psy myśliwskie. Stworzone do polowań na dużą zwierzynę, prześcigną psa w zasadzie każdej innej rasy. Lubią krótkie, intensywne biegi, ale poza tym cechują się spokojem. Są przywiązane do swoich opiekunów. Decydując się na charta, właściciel musi zapewnić mu możliwość „wybiegania się”.
Psy ciężko pracujące
Owczarek belgijski malinois to pies o niezwykłej energii, inteligencji i wszechstronności. Znany jest z doskonałej pracy w służbach mundurowych. Wymaga bardzo dużej dawki aktywności fizycznej i umysłowej, a także konsekwentnego szkolenia. Bezsprzecznie uważany jest za jednego z najinteligentniejszych psów w światowych rankingach.
Retrievery, zwłaszcza labrador i golden retriever, to rasy bardzo przyjazne i rodzinne. Są inteligentne i chętne do nauki, sprawdzają się zarówno w roli psa towarzyszącego, jak i pracującego. Wiele z nich jest „zatrudnionych” na ważnych stanowiskach.
Fakt: labradory są jednymi z najpopularniejszych psów przewodników dla osób niewidomych
Ze względu na swoje łagodne usposobienie i bystrość są szkolone na psy ratownicze, terapeutyczne i asystujące. Ich temperament potrafi bardzo różnić się w zależności od osobnika. Niektóre z nich to anioły, ale duża grupa tych psów jest żywiołowa, wesoła i uwielbia się ruszać.
Husky syberyjski i alaskan malamute to psy o wielkiej wytrzymałości i potrzebie intensywnej aktywności. Będą świetnym wyborem dla aktywnych właścicieli, którzy mogą zapewnić im regularne, długie treningi. Są to psy o silnej osobowości i harcie ducha, ale potrafią też być oddane i przyjazne. Są głośne i znane w mediach społecznościowych z szerokiej gamy dźwięków, które chętnie prezentują przy byle okazji.
Husky i malamuty raczej nie przepadają za upałami, choć wbrew pozorom ich gęsta sierść działa jak termos – izoluje zarówno przed zimnem, jak i przed gorącem. Podszerstek, który chronił je przed arktycznym mrozem podczas pracy w zaprzęgach, latem zabezpiecza skórę przed przegrzaniem i szkodliwym promieniowaniem słonecznym. Dlatego nie powinno się ich golić – sierść pomaga utrzymać optymalną temperaturę ciała przez cały rok.
Molosy
Rasy psów tej grupy to prawdziwe giganty. Ich masywna budowa i silne mięśnie czynią z nich idealne psy stróżujące. Ich serce jest tak samo wielkie, jak ciało – bardzo kochają swoich opiekunów i mają na oku każdą obcą osobę. Warto pamiętać, że wiele z tych psów ma silny instynkt terytorialny i potrzebuje miejsca, które może „uznać za swoje”.
Nie jest jednak łatwo zadbać o potrzeby tak dużych psów. Aby żyć w zdrowiu, wymagają dużych ilości pokarmu o dobrej jakości. Może to stanowić spore wyzwanie finansowe.
Ważne: molosy nie będą szczęśliwe w małych przestrzeniach.
Dom z ogrodem będzie zdecydowanie najlepszym rozwiązaniem, gdy rozważamy adopcję olbrzyma. Choć nie wszystkie molosy są bardzo aktywne, to jednak potrzebują przestrzeni, by móc się swobodnie poruszać, rozciągnąć i odpoczywać w spokoju.
Do łagodnych gigantów należą:
Mastif angielski
Nowofundland
Leonberger
Bernardyn
Dog niemiecki
Sznaucer olbrzym
Te rasy psów obronią dom opiekuna przed każdym nieproszonym gościem. Są bardzo spokojne i lubią odpoczywać, jednak nie należy lekceważyć ich osobowości. Dobrym tego przykładem jest dog niemiecki – szczenięta tych olbrzymów potrafią siać spustoszenie, gdy opiekun odpowiednio ich nie wyszkoli.
Ciekawostka: sierść nowofundlanda jest częściowo wodoodporna
Ten olbrzym został wyhodowany, by pomagać rybakom w trudnych, kanadyjskich warunkach pogodowych. Jego sierść jest bardzo trudna w pielęgnacji i specjalnych kosmetyków. Podobnie do malamutów, świetnie znoszą niskie temperatury. Ten świetny pływak trudno będzie znosić upały i duchoty.
Aktywne molosy, które potrzebują dużej ilości ruchu, to:
Te rasy psów są zdecydowanie najbardziej wymagającymi psami. Zdumiewają swoim rozmiarem, ale również osobowością. Potrzebują jasno wyznaczonych granic, cierpliwego szkolenia i opiekuna, który nie da się zdominować. W zamian potrafią być wierne, czujne i oddane jak żadne inne. Z reguły są łagodne i dobroduszne, jednak nie każdy poradzi sobie z wychowaniem tych molosów.
Zakazane rasy psów w Polsce?
Tak, istnieją rasy psów uważane za potencjalnie niebezpieczne. Nawet specjalistom jest trudno zapanować nad niektórymi osobnikami tych ras. W przypadku zakupu psa tego rodzaju, niezbędne jest specjalne pozwolenie, wydane przez lokalną władzę.
Oto oficjalna lista psów potencjalnie agresywnych, wydana przez MSWiA:
Amerykański pit bull terier
Buldog amerykański
Anatolian
w tym:
kangal
akbash
i karabash
Moskiewski stróżujący
Owczarek kaukaski
Tosa Inu
Dog argentyński
Rottweiler
Pies z Majorki
Pies kanaryjski
Kontrowersyjna opinia zwolenników ras „agresywnych”
Wielu miłośników ras olbrzymich broni psów z tzw. „zakazanej” listy. Opiekunowie tych zwierząt podkreślają, że to nie rasa czyni psa niebezpiecznym, lecz sposób jego wychowania. Ich zdaniem odpowiedzialny i doświadczony opiekun jest w stanie ukształtować charakter wymagającego molosa.
Tak jak i w przypadku mniejszych krewnych – bullteriera i amstafa – w życiu molosów z tej listy niezbędne jest intensywne szkolenie. Największym zagrożeniem dla środowiska nie jest samo istnienie takich psów. Idąc tym tokiem myślenia można dojść do pewnego wniosku: niebezpieczeństwo tworzy dezinformacja, lekceważenie i niekompetencja właściciela.
Właśnie dlatego kluczowe znaczenie mają też socjalizacja i oswajanie z otoczeniem. Każdy, kto decyduje się na psa silnej rasy, musi wiedzieć, jak dużą bierze na siebie odpowiedzialność. Bez odpowiedniego wychowania taki pies może faktycznie stanowić zagrożenie – dlatego bezpieczeństwo zaczyna się od mądrego opiekuna.
Podsumowanie
Wybór psa domowego to decyzja, która powinna opierać się przede wszystkim na jego przeznaczeniu i poziomie aktywności. Oczywiście, nasze potrzeby, jako opiekunów, również są istotne. Należy jednak nie przeceniać swoich możliwości, ponieważ unieszczęśliwimy nie tylko siebie, ale przede wszystkim pupila. Niezależnie od tego, czy zdecydujemy się na dwa yorki, średniego wyżła lub bernardyna — każdy pies potrzebuje uwagi, ruchu i zaangażowania.
Psy myśliwskie, gończe, pracujące czy stróżujące wykształciły swoje cechy poprzez pokolenia spędzone u boku człowieka, często w trudnych warunkach. Zaniedbanie ich naturalnych instynktów może prowadzić do problemów behawioralnych i frustracji czworonoga.
Niektóre psy, szczególnie z listy ras uznanych za agresywne, wymagają doświadczonego opiekuna i jego profesjonalnego podejścia. Wyszkolone i potraktowane z szacunkiem zwierzęta mogą stać się najlepszym przyjacielem człowieka. Za godne i dobre traktowanie odwdzięczą się miłością, którą trudno objąć rozumem.
